ร้ายลึก..จืดสืดแต่มีเสน่ห์//กินแหลก..อ้อนมาก..อ่อยเก่ง(?!)
บุคคลในรูปภาพเหล่านี้ไม่มีความเกี่ยวข้องกับบทความใดๆทั้งสิน เป็นเพียงอิมเมทในจินตนาการของผู้แต่งเท่านั้น
"เสน่ห์..เย็นชา..เจ้าสำราญ..นี่แหละสไตล์"
' ชาร์ค '
"หิว..นะๆๆๆ..ตามหาคนรักของเราให้ทีนะ"
' เบลเซร์ '
+++++++++++++++++++++++++++++
ผมยกนาฬิกาขอมือดูอย่างไม่เร็งรีบอะไรมากนักเพราะวันไม่มีใครอยู่บ้าน ผมเดินของผมไปเรื่อยจนมาถึงน่าโบสถ์มันเป็นอะไรที่จำเจมากเพราะมันเป็นน่าที่ของผมแล้วไงกับการที่ต้องไปเปิดไฟในโบสถ์เนี่ย
ตุบ!!
ผมกำลังจะเปิดประตูก็มีบางอย่างที่ทำให้ผมต้องสะดุ้งจนผมต้องหันไปมองตามต้นเสียง เงาตะคุ่มๆตรงน่ารั้วรูปทรงคล้ายๆกลองอะไรซักอย่างผมค่อยๆเดินเข้าไปดู ถึงจะมืดแต่ก็พอมองเห็นน่ะนะ เฮ้ย! นั่นคนนิผมเลยปรี่เข้าไปครองแล้วพาคนหมดสติเข้าไปพักในโบสถ์ทันที ผมค่อยๆวางคนหมดสติบนเก้าอี้อย่างช้าๆแล้วรีบไปเปิดไฟพร้อมหาอุปกรณ์มาประถมพยาบาลทันที
"คุณ..คุณครับ"
"...! เจ้าเป็นใคร!"
หืม..อะไรของเข้าวะฟื้นขึ้นมาก็โวยวายแล้วไอ้การใช้คำพูดนั่นมันอะไรวะ ผมจองน่าคนตรงน่าอย่างสงสัยและการแต่งตัวแปลกๆนี่อีก คนตรงน่าก็มองอย่างสงสัยเช่นกัน บรรยายกาศที่เงียบสะงัดของโบสถ์ทำให้ผมได้ยินเสียงลมหายใจของกันและกันทางคนตรงน่านั้นลมหายใจที่เร็วและหนักหน่วงคงตื่นตนกอยูแน่..หึ หายเรื่องแกล้งเล่นหน่อยก็แล้วกัน
ผมค่อยๆเลื่อนตัวเข้าไปไกล้คนตรงน่า ลมหายใจที่ลดกันจนน่าแทบจะติด คนตรงน่าเบิกตากว้างแล้วเถิบตัวหนี้ผมทันที
"เจ้า..เจ้าจะทำอะไรเรา!"
"เปล่า..แค่จะดูอาการ..หึ"
++++++++++++++++++++++++++++++++
*ชาร์คเบล*
[ ส่วนหนึ่งของเรื่อง ]
Time Talk
นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่มิกิแต่งขึ้นมาออกแนวแฟนตาซีเหนือนโลกนิดๆหวังว่าถูกใจคนอ่านนะค่ะ
ขอขอบคุณผู้อ่านที่รักทุกท่านที่เข้ามาอ่านกันนะค่ะ
ทุกการอ่านคือกำลังใจของมิกินะ:]
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น